Historia winnic na Pomorzu Zachodnim
Tradycja uprawiania winorośli na Pomorzu Zachodnim sięga XIII wieku. Na jego tereny winorośl przywędrowała wraz chrześcijaństwem, a pierwszymi winiarzami byli zakonnicy (cystersi), którzy uprawiali te rośliny w przyklasztornych gospodarstwach, a wino wykorzystywali do celów liturgicznych.
Szczepem winorośli, który był uprawiany na terenie Pomorza Zachodniego był Elbling. To odmiana białych winogron, należąca do najstarszych Europie, prawdopodobnie sprowadzona przez Rzymian z Galii. Ta wysokowydajna odmiana winorośli przeżywała swój rozkwit w średniowieczu, kiedy to winiarze musieli płacić dziesięcinę z wina władzom niebiańskim. W tym czasie Elbing był najczęściej uprawianą odmianą winorośli na obszarze znanym dziś jako Niemcy. Współcześnie Vitis alba – biała winorośl – uprawiana jest na około 550 hektarach nad górną Mozelą, we Frankonii i Saksonii.
Upraw winorośli zaniechano dopiero po II wojnie światowej. Tradycja odżyła na początku XXI wieku powodując, że w regionie na przestrzeni ostatnich kilku lat powstają kolejne winnice.
